آشنايي
بيشتر با حضرت امام مهدي (ع)
حضرت رسول
الله (ص) فرمود :
“من كذّب
بالمهدي فقد كفر”
“هر كس منكر
مهدي باشد كافر است”
منابع اهل سنت :
- عقدالدرر،
ص 157، الفتاوي الحديثه، ص 37
با توجه به
اينكه اعتقاد به مهدي و ظهور عدالت گسترش جزو ايمان هر
مسلماني است در اين فصل تصميم داريم به چند موضوع كه
مي‌تواند براي حق جويان مفيد واقع شود بپردازيم.
همچنانچه
قبلاً ذكر شد حضرت امام مهدي (ع) كه نامش محمد مي‌باشد
تنها فرزند پسر حضرت امام حسن عسكري (يازدهمين امام)
مي‌باشد كه در پانزدهم شعبان سال 255 هجري (869 ميلادي) در
سامرا در عراق متولد گرديده و بعد از شهادت پدر گرامي‌شان
در سال 260 هـ به امر خداوند متعال در پرده غيبت بسر
مي‌برند. البته غيبت آن حضرت به دو بخش تقسيم مي‌شود :
غيبت صغري كه از سال 260 هجري تا سال 329 هجري مي‌باشد و
غيبت كبري كه از سال 329 هجري آغاز تا وقتي كه خداوند
متعال بخواهد ادامه خواهد يافت كه در غيبت صغري چهار نواب
خاص امام از محل اقامت ايشان خبر داشتند و با او در رابطه
بودند ولي در غيبت كبري ديگر كسي از محل اقامت ايشان مطلع
نمي‌باشد.
امامت حضرت امام مهدي (ع) در
پنج سالگي
با توجه به
اينكه پدر گرامي حضرت امام مهدي (ع) يعني حضرت امام حسن
عسكري (ع) در سال 260 هجري به شهادت رسيده و حضرت صاحب
الزمان مهدي (عج) بعد از ايشان به امامت رسيده است. شايد
براي افرادي سؤال برانگيز باشد كه چطور مي‌توان يك پسر پنج
ساله به امامت برسد.
با توجه به
اينكه امامت امامان همچون رسالت پيامبران توسط خداوند
متعال تعيين گرديده و علم ايشان لدني است يعني موهبتي است
كه خداوند به آنها عطا فرموده است نه اينكه با تحصيل بدست
بيايد. لذا سن امام در آن دخيل نيست. جهت روشن شدن مطلب
مي‌توان به حضرت عيسي (ع) و رسالت ايشان اشاره نمود.
همچنانچه قرآن كريم صحبت كردن حضرت عيسي (ع) در گهواره و
پيامبري او را بازگو مي‌نمايد :
“اما او به
بچه اشاره كرد. آنها گفتند : “چطور ما مي‌توانيم با بچه‌اي
كه در گهواره است صحبت كنيم؟” او گفت : “من بنده خدا هستم.
او به من كتاب فرستاد و مرا پيامبر قرار داد.”
سوره مريم،
آيه 31-29
حضرت عيسي
(ع) به رسالت رسيد و بر او كتاب نازل شد قبل از اينكه به
دو سالگي برسد و يا قرآن كريم، نبوت حضرت يحيي (ع) را در
كودكي ذكر مي‌كند.
“اي يحيي
كتاب را برگير و ما به او حكم را در كودكي عطا كرديم.”
سوره مريم،
آيه 12
پس جائيكه
پسر دو ساله به رسالت برسد و بر او كتاب نازل شود و پس
چگونه نمي‌تواند پسر پنج ساله‌اي به امامت برسد. بدرستيكه
خداوند متعال بر هر چير قادر مي‌باشد.
عمر طولاني حضرت صاحب الزمان
مهدي (ع)
موضوع ديگري
كه شايد اذهان بعضي را مشغول دارد، طول عمر حضرت امام مهدي
(ع) مي‌باشد. چرا كه ايشان بالغ بر هزار و صد و هفتاد سال
عمر دارند.
ولي با
مراجعه به قرآن مجيد مي‌بينيم كه امكان وقوع چنين امري از
نظر اسلام مورد قبول مي‌باشد چرا كه طبق فرمايش قرآن كريم
(29:24) حضرت نوح (ع) به مدت 950 سال پيامبر بوده است.
مطمئناً سن حضرت نوح بيش از 950 سال بوده چرا كه بايد سن
قبل از پيامبري حضرت نوح را به مدت زمان پيامبريش اضافه
نماييم.
نمونه ديگر
زنده بودن حضرت عيسي (ع) مي‌باشد كه بيش از 2000 سال
مي‌باشد البته او در زمين زندگي نمي‌كند و در بهشت مي‌باشد
و طبق عقايد مسلمين در زمان ظهور حضرت مهدي (ع) به زمين
برخواهد گشت.
نمونه بارز
ديگر زنده بودن حضرت خضر (ع) مي‌باشد كه طبق آيات قرآن و
داستان ملاقات او با حضرت موسي (ع)، حضرت خضر (ع) قبل از
حضرت موسي (ع) بوده و تاكنون نيز زنده مي‌باشد كه بالغ بر
سه هزار سال مي‌باشد. بديهي است كه زنده بودن حضرت خضر (ع)
را مسلمين قبول دارند و هيچ جاي تعجب و بحثي نيز براي آنان
نمي‌باشد. پس زنده بودن حضرت مهدي (ارواحنا فداه) و طول
عمر ايشان نيز چندان موضوع غريبي نيست.
محل زندگاني حضرت امام مهدي
(ع)
با توجه به
اينكه يكي از علل غيبت، عدم دسترسي به ايشان و حفظ جان
ايشان مي‌باشد پس محل زندگي حضرت نيز مشخص نمي‌باشد. البته
اين عدم شناخت و عدم دسترسي به ايشان بمعني جدا و دور از
مردم بودن نيست. همچنانكه حضرت خضر (ع) زنده مي‌باشد ولي
كسي از او اطلاع ندارد همانطور نيز حضرت امام مهدي (ع)
زندگاني مي‌كند.
علت غيبت
سؤال ديگري
كه مي‌تواند قابل طرح باشد علت غيبت حضرت مهدي(ع) مي‌باشد.
واضحترين جواب آنست كه اين امر، مشيت و اراده الهي است و
بر بندگان مخلص خداوند وظيفه اطاعت و تسليم مرتبت مي‌باشد
همانطور كه مشيت الهي بر غيبت ادريس، هود و صالح واقع شده
است. همچنانچه كسي سؤال بكند كه چرا حضرت خضر (ع) زنده
مانده است، سؤال او را منطقي نمي‌دانيم چرا كه در حكمت و
مشيت خداوند متعال جاي سؤال نيست.
البته بعنوان
دلايل غيبت مي‌توان به مواردي اشاره نمود :
حفظ جان حضرت
مهدي (ع) : چرا كه همه امامان قبل از ايشان توسط حكام جور
و ظالمين به شهادت رسيده‌اند و خلفاي عباسي نيز چون طبق
روايات نبوي از تولد حضرت مهدي (ع) آگاه بودند شديداً و
هميشه در حال تفتيش و كنترل اهل بيت بودند چنانچه پدر و
پدربزرگ حضرت امام مهدي (ع) زندگي خود را تحت كنترل و
نظارت خلفاي عباسي و در يك منطقه نظامي و محدود بسر بردند
و در نهايت نيز توسط خلفاي عباسي شهيد شدند. پس به يقين
است كه هر گاه حضرت مهدي (ع) در ديد همگان بودند در همان
اوان زندگي به شهادت مي‌رسيدند.
حضرت امام
حسين عسكري (ع) مي‌فرمايد :
“بني اميه و
بني عباس شمشيرهاي خود را براي ما تيز كردند، زيرا به خوبي
مي‌دانستند كه آنها در خلافت حقي ندارند، آنها از ترس
اينكه خلافت به جاي خود برگردد و در ميان صاحبان اصليش
مستقر شود به كشتن اهل بيت پيامبر (ص) و از بين بردن سلالة
آن حضرت همت گماشتند تا شايد از ولايت قائم (مهدي) جلوگيري
كنند يا او را به قتل برسانند. ولي خداوند اراده كرد كه
امر او را بر كسي از دشمنان آشكار نكند و نور خدا را به
اتمام برساند اگر چه مشركان خوش نداشته باشند.”
- منتخب
الاثر، ص 291
حضرت امام
صادق مي‌فرمايد : “براي قائم پيش از آنكه قيام كند، غيبتي
است زيرا براي احتمال كشته شدن هست.”
- كشف العمه،
ج 3، ص 289، بحارالانوار، ج 52، ص 90
مورد ديگر را
مي‌توان امتحان الهي بر شمرد، چرا كه در اين مدت، قلبهايي
كه مطمئن به خداوند و رسولش هستند بر اين اعتقاد پا بر جا
مي‌مانند.
حضرت
اميرالمؤمنين امام علي (ع) مي‌فرمايد :
“براي قائم
(مهدي (عج)) غيبتي است كه مدتش بسيار طولاني است… آگاه باشيد!
كسي كه آن روز بر دين خود ثابت باشد قلبش از طولاني شدن
غيبت امامش به قساودت نمي‌گرايد، و در روز رستاخيز در بهشت
با من و در مقام من مي‌باشد.”
منابع اهل تشيع :
-
كمال‌الدين، جلد اول، ص 303
ديگر موردي
كه مي‌توان بر آن اشاره كرد اين است كه غيبت ايشان، موجب
شده كه حضرت مهدي (ع) بيعت هيچ حاكم و فردي را در گردن
نداشته باشد.
حضرت امام
حسن مجتبي (ع) فرمود :
“ خداوند
عزوجل ولادت او را مخفي مي‌كند و شخص او را از ديده‌ها
پنهان ميسازد تا هنگاميكه ظهور مي‌كند كسي را در گردن او
بيعت نباشد.”
و در آخر
اينكه حضرت ولي عصر امام مهدي (عج) فرموده :
“اما درباره
علت غيبت، خداي عزوجل مي‌فرمايد : اي كسانيكه ايمان
آورده‌ايد، نپرسيد از مسايلي كه اگر فاش شود شما را
اندوهگين ميسازد… من به
هنگامي ظهور خواهم كرد كه بيعت احدي از طاغوتيان گردن من
نباشد … و در رابطه
با تعجيل فرج، بسيار دعا كنيد كه فرج شما نيز به آن بسته
است و سلام بر كسي كه از هدايت پيروي كند.”
منابع اهل
تشيع :
-
بحارالانوار، ج 2، ص 92، ج 53، ص 181
اميد كه مردم
بزودي اين قابليت را داشته باشند كه پذيراي عدالت و اسلام
واقعي باشند. آنچه مشخص است در طول تاريخ هيچ موقع مردم
آمادگي براي عدالت و خداپرستي واقعي نداشته‌اند چرا كه در
طول تاريخ شاهد كشته يا طرد پيامبران هستيم. خداوند متعال
پيامبران را فرستاد و حضرت محمد (ص) را بعنوان آخرين
پيامبر با ديني كامل فرستاد. بعد از آن ديگر باب نبوت بسته
شد و ديگر پيام تازه‌اي نبود تا پيامبري ديگر بيايد چرا كه
اسلام ديني كامل بود. پس بعد از آن خداوند متعال امامان را
مامور هدايت مردم نمود تا در هر زماني فردي باشد كه مردم
را هدايت نموده و دين اسلام را براي مردم تشريح و بيان
دارد. امامان نيز همچون پيامبران يكي بعد از ديگري به
شهادت رسيدند و مردم قابليت درك آنها را نداشتند. همچنانچه
وقتي حضرت امام علي (ع) مي‌فرمايد: «سلوني قبل ان تفقدوني»
(از من سؤال كنيد قبل از اينكه مرا از دست بدهيد». سعدبن
وقاص مي‌پرسد: “در سر من چند مو هست؟” با چنين مردمي خفقان
حكومتي نيز همراهي مي‌كرد تا اينكه بني اميه تضعيف شد و
منقرض گرديد و بني عباس به حكومت رسيد. در ما بين اين نقل
و انتقال حكومت جور، فرصتي دست داد تا حضرت امام صادق (ع)
به بيان علوم و فقه و دانش بپردازد. در اين مدت كوتاه كه
طاغوتيان درگير يكديگر بودند، حضرت امام صادق (ع) مشغول به
آموزش مردم شد. چنانچه پنج هزار نفر پيش او به يادگيري
علوم پرداختند. لازم به ذكر است كه ابوحنيفه از امامان اهل
سنت يكي از شاگردان حضرت امام صادق (ع) بود كه خودش اذعان
داشته كه بهره اصلي او از علم همان دو سالي بوده كه از
حضرت امام صادق (ع) تلمذ نموده است. متأسفانه اين مدت زياد
به طول نيانجاميد و مردم با قبول حكام جور، دوباره موجب
انسداد انتفاع از وجود امامان شدند. و اين وظيفه تاكنون
ادامه دارد و ادامه خواهد داشت تا زمانيكه مردم از
بي‌عدالتي مستاصل شوند و واقعاً خواهان عدالت و رفاه جهاني
باشند. در آن زمان كه دنيا از انواع ايدولوژي‌ها و بدعت‌ها
مايوس و خسته شود و درك نمايد كه بايد يك فرد الهي بيايد و
مشكل‌گشاي امور باشد و دست نياز به سويش دراز كنند و از
خداوند متعال فرج را خواهان باشند پس آن زمان بايد به ظهور
حضرت امام مهدي (جانها به فدايش) اميدوار بود. زمانيكه
حضرت امام مهدي (عج) ظهور نمايد و عدالت را برقرار كند
موجب رفاه عمومي خواهد شد. پس بايد جهت زمينه‌سازي ظهور از
تزكيه خودمان شروع نماييم و با پرهيز از گناه و فراگيري
علم و معرفت سعي كنيم بيشتر در اطاعت و بندگي خداوند متعال
باشيم.
حضرت امام
رضا (ع) فرمود : “هر كس ما را دوست دارد لباس تقوا به تن
كند.”
حضرت امام
صادق (ع) فرمود : “شب و روز (هر لحظه) به ياد مولايت (مهدي
(ع)) باش.”
پس وظيفه هر فرد عدالت خواه كه
خواستار رفاه جهاني است : تقوا و دعا بر تعجيل فرج مولايش
(حضرت امام مهدي (ع)) مي‌باشد. |
